آنچه باید در مورد عکاسی ماکرو بدانید

امروزه بسیاری از عکاسان به لطف تعداد فزاینده ای از تصاویر زیبا به صورت آنلاین از گیاهان کوچک ، حیوانات و حشرات می

خواهند بدانند که چگونه از ماکرو عکس بگیرند. عکاسی ماکرو ، به ویژه برای مبتدیان همیشه آسان نیست ، اما یکی از ژرف

ترین ژانرهای عکاسی است که می توانید انجام دهید. با داشتن مهارت های مناسب ، شما قادر خواهید بود حتی در حیاط

خلوت خود عکس های شگفت انگیزی را ضبط کنید. برای یادگیری عکاسی ماکرو از ابتدا تا انتها ، باید با خواندن نکات و تکنیک

های این راهنما ، که توسط یک عکاس ماکرو برنده جایزه به نمایش گذاشته شده در موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونیان آموزش

داده شده است ، شروع کنید. در پایان ، شما دقیقاً می دانید که چگونه این توصیه ها را عملی کنید و عکس های ماکرو خیره

کننده ای را برای خود ثبت کنید.

قبل از هر چیز ، اگر بیشتر یادگیرنده دیداری هستید ، ممکن است بخواهید ویدیوی زیر را که ما برای معرفی عکاسی ماکرو تهیه

کرده ایم ، تماشا کنید. این بسیاری از موضوعات مشابه این مقاله را در بر می گیرد ، اگرچه برخی از بخش ها به دلیل طول فیلم

کوتاه شده اند:

عکاسی ماکرو چیست؟

عکاسی ماکرو عکاسی نزدیک است از موضوعات کوچک ، از جمله مواردی مانند اشکالات و گل. تا زمانی که به اندازه کافی

سوژه خود را بزرگنمایی کنید می توانید از عکس های کلان در استودیو یا محیط بیرون عکس بگیرید.

به طور رسمی ، ممکن است بشنوید که عکس گرفتن از ماکرو فقط وقتی اتفاق می افتد که از موضوعات کوچک با بزرگنمایی

"اندازه زندگی" یا بیشتر عکس بگیرید. من در مورد یک لحظه بیشتر به معنای بزرگنمایی و اندازه عمر خواهم پرداخت ، اما در

اصل به این معنی است که شما باید در جایی عکس بگیرید که سوژه شما به اندازه سنسور دوربین شما یا اندازه کوچکتر باشد

و قاب را پر کند. (بنابراین ، اگر سنسور دوربین شما یک اینچ عرض دارد ، می توانید از چیزی 1 اینچ یا کوچکتر عکاسی کنید.)

این یک تعریف بسیار دقیق است ، و اغلب شما می شنوید که عکاسها حتی وقتی موضوعی کمی بزرگتر نشان دهند ، از یک

تصویر "ماکرو" می نامند. در مورد عکس های موجود در این مقاله نیز صادق است ، که بسیاری از آنها با این تعریف فنی مناسب

نیستند ، اما با این وجود عکس نزدیک هستند.

انجام برخی از این موارد دشوارتر از آنچه فکر می کنید انجام دهید ، مانند گرفتن عمق کافی از میدان و تمرکز روی مهمترین

بخش موضوع شما. با این حال ، نکاتی که در ادامه این آموزش عکاسی ماکرو وجود دارد ، ایده خوبی را برای شروع کار به شما

نشان می دهد و باید با کمی تمرین تسلط خود را به همه چیز برسانید.

بزرگنمایی چیست؟

در عکاسی ماکرو ، این مهم است که بدانید سوژه شما در حسگر دوربین شما چقدر بزرگ یا کوچک است. مقایسه این عدد در

مقابل اندازه سوژه شما در دنیای واقعی مقداری به شما می دهد که به بزرگنمایی شما معروف است .

اگر این نسبت به سادگی یک به یک باشد ، گفته می شود موضوع شما در بزرگنمایی "اندازه زندگی" قرار دارد. به عنوان مثال ،

اگر از چیزی به طول یک سانتیمتر عکاسی می کنید ، و دقیقاً یک سانتی متر روی سنسور دوربین خود پیش بینی می شود ، در

اندازه عمر (صرف نظر از اندازه سنسور دوربین شما) است.

سنسورهای معمولی در DSLR ها و دوربین های بدون آینه از حدود 17 میلی متر تا 36 میلی متر در سراسر هستند. بنابراین ،

یک موضوع 1 سانتی متر با مقایسه ، بخش قابل توجهی از عکس شما بسیار بزرگ است. اگر به چاپ بزرگ برسید ، آن شیء

کوچک بسیار بزرگ به نظر می رسد - به اندازه بالقوه بیلبورد!

برای درک آسانتر و مقایسه چیزها ، عکاسان کلان به جای اینکه همیشه "اندازه زندگی" یا "اندازه نیمه عمر" را بیان کنند ، از یک

نسبت واقعی استفاده می کنند. به طور خاص ، اندازه زندگی بزرگنمایی 1: 1 است. اندازه نیمی از طول بزرگنمایی 1: 2 است.

هنگامی که تقریباً به یک دهم اندازه زندگی رسیدید ، مطمئناً دیگر در حال انجام عکسبرداری با کلوزآپ یا کلان نیستید.

لنزهای ماکرو خوب به شما امکان می دهند با بزرگنمایی 1: 1 شات کنید ، و برخی از گزینه های تخصصی حتی بیشتر از این

کار را انجام می دهند. (Canon دارای یک لنز عکاسی ماکرو است که همه راه را به بزرگنمایی 5: 1 ، یا بزرگنمایی 5 برابر می

برد که مجنون است!) با این وجود ، سایر لنزهای موجود در بازار به نام "ماکرو" فقط ممکن است به بزرگنمایی 1: 2 یا حتی کمتر

برسند. به شخصه ، توصیه من این است که اگر می خواهید حداکثر قابلیت انعطاف پذیری داشته باشید ، لنزهایی دریافت کنید

که بتوانند حداقل به بزرگنمایی 1: 2 و بزرگنمایی ایده آل 1: 1 برسند.

فاصله کاری چیست؟

فاصله کاری آسان است: این فاصله بین قسمت جلوی لنز و نزدیکترین موضوع است. اگر فاصله کاری شما خیلی کم است ،

ممکن است در نتیجه ترساندن موضوع خود یا مسدود کردن چراغ را صرفاً به این دلیل که خیلی نزدیک هستید ، قرار دهید. در

حالت ایده آل ، فاصله کاری شش اینچ (15 سانتیمتر) را می خواهید که بهترین سناریوی مورد آن دو برابر یا بیشتر است.

فاصله کاری یک لنز در بزرگنمایی 1: 1 کوچکترین است ، زیرا بدیهی است شما باید تا حد امکان به سوژه خود نزدیک شوید تا

بتوانید چنین عکس های افراطی بگیرید. همچنین ، لنزهای با فاصله کانونی طولانی تر فاصله کاری بیشتری نسبت به لنزها با

فاصله کانونی متوسط ​​دارند. به عنوان مثال ، نیکون 200 میلی متر f / 4 و کانن 180 میلی متر f / 3.5 دو نمونه از لنزهای

عکاسی ماکرو با مسافت های کاری بزرگ هستند. برای مقایسه ، لنزهای ماکرو نیکون 60 میلی متر f / 2.8 فاصله کار کمتری

دارند.

همیشه بهتر است که به دنبال لنزهایی با بیشترین فاصله کاری ممکن باشید تا کمتر احتمال داشته باشید موضوع خود را

بترسانید یا سایه ای روی آن بکشید. با این حال ، لنزهای ماکرو با فاصله کانونی طولانی تر مانند 180 میلی متر یا 200 میلی متر

عموما گران هستند. اگر می خواهید قیمت و فاصله کاری را متعادل کنید ، یک لنز را در محدوده 100 تا 150 میلی متر در نظر

بگیرید. من شخصاً از لنزهای ماکرو 105 میلی متری استفاده می کنم.

بهترین دوربین برای عکاسی ماکرو: DSLR vs Mirrorless

برای عکاسی ماکرو ، هر دو دوربین DSLR و دوربین های بدون آینه می توانند بسیار خوب کار کنند. نکته اصلی انتخاب دوربینی

است که به شما امکان می دهد از لنزهای ماکرو خوب استفاده کنید ، و در حالت ایده آل که از بین بردن سوژه خود ، فشردن

دکمه دیافراگم و ضبط تصویر تا حد ممکن فاصله کمتری دارد. به طور سنتی ، این هر دو مناطقی بودند که DSLR ها به دلیل عقب

ماندن منظره یاب های الکترونیکی و کمترین لنزهای ماکرو بومی در دوربین های بدون آینه ، از مزیت هایی برخوردار بودند. امروز ،

این اختلافات عموما ناچیز است ، و گاه لاغر به نفع آینه بدون آینه.

دوربین های بدون آینه همچنین اغلب دارای مزایای دیگری هستند که ممکن است شما از آنها مفید باشد ، مانند اوج تمرکز

(روکش ای که نشان می دهد بخش هایی از موضوع شما در حال فوکوس است - برای ماکرو عکاسی با فوکوس دستی مفید

است). همچنین ، اگر بخواهید به سرعت در مورد چیزهایی مانند وضوح و قرار گرفتن در معرض فلاش قضاوت کنید ، امکان

بررسی عکس های شما بدون اینکه چشم خود را از منظره یاب بگیرید ، بسیار ارزشمند است.

تنها چیزی که من احتیاط می کنم این است که ، اگر یک دوربین بدون آینه انتخاب می کنید ، باید یکی از آن ها را با منظره یاب

الکترونیکی بگیرید. تلاش برای تهیه و نگه داشتن یک عکس ماکرو ثابت با صفحه LCD عقب ، به خصوص در بزرگنمایی شدید

مانند 1: 1 ، کابوس است. از آنجا که دوربین های بدون آینه با منظره یاب های الکترونیکی اغلب هزینه بیشتری نسبت به DSLR

رقیب دارند ، در صورت بودجه ممکن است بخواهید DSLR (یک بالقوه مورد استفاده) را انتخاب کنید. اما همه اینها بسیار جالب

است. صرف نظر از دوربین ، شما قادر به گرفتن عکسهای عالی خواهید بود - و هرگز دوربینی پیدا نخواهید شد که نرخ نگهبان

عالی را برای چنین موضوعات دشوار تضمین کند!

بهترین دوربین ها برای ماکرو: سنسور Full Frame vs Crop-Sensor

اگر هدف شما ایجاد عکس هایی با بیشترین بزرگنمایی ممکن است ، دوربین های فول فریم معمولاً برای عکاسی ماکرو بیش از

اندازه هستند. حتی نیکون D850 با 46 مگاپیکسلی نمی تواند با جزئیات کلان بالقوه 20 مگاپیکسلی Nikon D7500 مطابقت

داشته باشد ، فقط به این دلیل که D7500 دارای چگالی پیکسل کمی بالاتر است.

با عکاسی ماکرو ، بالاترین تراکم پیکسل (بیشتر پیکسل در هر میلی متر مربع سنسور) همان چیزی است که حداکثر جزئیاتی را

که می توانید در مورد خود بدست آورید تعیین می کند. سنسور بزرگ D850 علی رغم داشتن پیکسل های بیشتر ، در هر میلی

متر پیکسل کمتری نسبت به سنسور Crop D7500 دارد. در بسیاری از ژانرهای عکاسی ، پیکسل های بزرگتر - و تعداد پیکسل

های بیشتر - ترجیح داده می شوند. با عکاسی ماکرو 1: 1 ، همه چیز در مورد تراکم پیکسل است. دلیل؟ هنگامی که عکسی

D850 را برای مطابقت با تصاویر از D7500 می ریزید ، پیکسل هایی را که برنده D7500 می شوند از دست می دهید (البته نه

زیاد).

با این وجود ، دوربین های کامل فریم برای عکاسی ماکرو عالی هستند. شما نباید فکر دیگری کنید. اگر عکس بگیرید که حداکثر

بزرگنمایی ندارند ، آنها هنوز هم تمام مزایای معمول خود را نسبت به سنسورهای کوچکتر دارند. بنابراین ، یک دوربین فول فریم

(FX) به طور کلی برای عکسهای ماکرو بهتر از یک دوربین سنسور برش (DX یا aps-c) است ، اما با مقدار کمتری نسبت به

سایر انواع عکاسی.

بهترین DSLR برای ماکرو: Canon vs Nikon

تقریباً برای همه ژانرهای عکاسی ، کانن و نیکون (و سونی و سایر موارد دیگر) آنقدر از نظر کیفیتی نزدیک هستند که استدلال

در مورد کدام یک "بهتر" است ، در بهترین حالت ، بسیار جالب است. مطمئناً اختلافاتی وجود دارد ، اما نادر است که هر

سیستم نقصی را برای کاربر معمولی داشته باشد.

درمورد عکاسی ماکرو ، این مسئله هنوز صحیح است ، اما باید ملاحظات اضافی را در خاطر داشته باشید. به طور خاص دوربین

های کانن دیافراگم را به روشی که دوربین های سایر مارک ها انجام می دهند محاسبه نمی کنند. به طور خاص ، هنگامی که

با بزرگنمایی زیاد مانند 1: 1 شات می کنید ، دوربین های کانن مقدار دیافراگم شما را نادرست می خوانند. این ممکن است f /

11 بگوید ، وقتی همه چیز در مورد عکس ( پراش ، عمق میدان و قرار گرفتن در معرض گنجانده شده) مثل اینکه در f / 22 عکس

می گیرید عمل می کند.

دلیلش این است که دیافراگم ، در هر لنز ، با چنین بزرگنمایی زیاد کارهای غیر منتظره ای را انجام می دهد. به طور خلاصه ،

وقتی دیافراگم شما از نظر جسمی یک اندازه باشد ، مانند اندازه دیگر عمل می کند. نیکون ، سونی و سایر تولیدکنندگان

دیافراگم "از لحاظ عملکردی صحیح" (f / 22 در این حالت) را به شما می گویند ، در حالی که Canon اینطور نیست. بنابراین ،

هنگام عکسبرداری از دوربین های Canon باید آن را به خاطر بسپارید. این به دور از یک اشکال غیرممکن برای غلبه بر است ، اما

دانستن آن مهم است. هرچه بیشتر ذره بین تغییر کنید ، این مشکل بیشتر است.

در بخش های بعدی عمق میدان ، تمرکز و ترکیب در عکاسی ماکرو را پوشش خواهم داد. برای رفتن به بخش بعدی ، از منوی

زیر استفاده کنید ، که شامل نحوه تمرکز برای عکس های نزدیک - یکی از مهمترین تکنیک های (و دشوار) مورد نیاز برای

یادگیری برای گرفتن عکس های کلان خوب است.

شاید خواندن مقاله «نکات طلایی عکاسی ماکرو برای عکاسان مبتدی» هم برایتان مفید باشد.