فاصله کانونی در عکاسی چیست؟

 فاصله کانونی در سیستم‌های نوری مثل عدسی دوربین‌ها، به میزان  فوکوس (همگرایی) یا  دیفیوز (واگرایی) شدن پرتوهای نور گفته می‌شود. هر چه فاصله کانونی، کوتاه‌تر باشد، قدرت و تمرکز نور بیشتر و هر چه فاصله کانونی بلندتر باشد، قدرت و تمرکز نور کمتر می‌شود.

به عبارت دیگر فاصله کانونی عبارت است از فاصله مرکز اپتیکی یک لنز  از نقطه کانونی آن به میلی متر که در شرایطی که سوژه در فاصله بی نهایت و در وضعیت فوکوس  باشد  بر روی سنسور یا فیلم قرار می گیرد .با توجه به آنکه لنز دوربین  قسمتی از منظره را روی فیلم یا سنسور منعکس می کند، با در نظر گرفتن زاویه دیدی که از  لنز نسبت به چشم انداز  در اختیار داریم ، می توان محدوده دید را بصورت عمودی یا افقی اندازه گیری کرد. سنسورها یا فیلمهای بزرگ تر دارای زاویه دید(FOV) باز تری بوده و قسمت بیشتری از صحنه را ثبت خواهند کرد. زاویه دیدی (FOV)  با فاصله کانونی مشخص ،معمولا بر اساس عکاسی با فیلم 35 میلیمتری تعیین می شود زیرا این فرمت در مقایسه با سایر فرمت ها رایج تر است.

در عکاسی با فیلم 35 میلیمتری، لنزهایی با فاصله کانونی 50 میلی متر را "نرمال" می نامند زیرا بدون نیاز به بزرگ نمایی و کوچک نمایی می توانند تصاویر را همان گونه ثبت  کنند که ما با چشم غیر مسلح قادر به دیدنشان هستیم.

لنزهای واید (فاصله کانونی کم) به دلیل بر خورداری از زاویه دید بازتر، طبیعطا قادر به ثبت فضای بیشتری از چشم انداز می باشند، این  در حالی است که لنزهای تله (فاصله کانونی زیاد) دارای زاویه تصویر تنگ تری نسبت به لنزهای نرمال هستند.