معرفی عکاسی در ایران (پارت دوم)

استودیوی تجاری موفق دیگر در اواخر قرن نوزدهم در تهران متعلق به آنتویین سروگوین (درگذشت 1933). Sevruguin که در

تهران متولد شد و در تفلیس آموزش دید ، ابتدا در اوایل دهه 1870 استودیوی خود را در تبریز و سپس بعد از آن دهه در تهران

تاسیس کرد. او به زودی یکی از-اگر تبدیل شد most- پرکار و عکاسان از شهرستان پایتخت. استودیوی او مقصدی برای خانواده

سلطنتی ، بازدید کنندگان خارجی و انجیر محلی بود . 2. چندین حادثه ویرانگر باعث بدتر شدن زندگی حرفه ای سپروگوین شد ،

از جمله انفجار بمبی در سال 1908 که به خانه همسایه اش ضیاء الدوله ، یک حامی مشتاق انقلاب مشروطه انجام شد. این

بمب بخش اعظم منفی صفحه شیشه ای Sevruguin را نابود کرد. تلاش بعدی وی برای اضافه کردن تصاویر متحرک به مشاغل

حرفه ای خود اثبات کننده یک شکست بود. با این حال ، Sevruguin به عنوان یک عکاس پابرجا ماند و آثار او را می توان در

بسیاری از مجموعه های عمومی و خصوصی چه در ایران و چه در خارج از کشور یافت ، که برجسته ترین آنها بایگانی Freer و

Sackler و موزه کاخ گلستان در تهران است.

در اوایل سال 1885 ، عکس های Sevruguin از مناظر و مردم ایران در روزنامه ها ، مجلات و کتاب های بین المللی منتشر شد .

3 . مجموعه چشمگیر او از منفی های صفحه شیشه ای در بایگانی فری و ساکلر به طیف متنوعی از موضوعات و علاقه ها ، با

تأکید ویژه بر نورپردازی چشمگیر و ترکیبات نفیس نشان می دهد . 4 . در برخی از آثار خود ، Sevruguin خود را در این ترکیب قرار

داد ، بنابراین حضور خود و دوربین دوربین موجود در صحنه را مشخص کرد. چه تصویری از بنای تاریخی پرسپولیس یا جلسه ای در

دادگاه شکل. 5 ، انعکاس یا سایه عکاس به یکباره تصویر را شخصی کرد و آن را به صورت یک تصویر درخشان تبدیل کرد. به

عنوان نقاش آموزش دیده ، Sevruguin نیز تمایل داشتمنفی های خود را برای تقویت اثر چشمگیر خود دستکاری کنید . درخت

اضافه شده در اینجا ، یک نرده کوچک تمیز در همان جا ، او بسیاری از عکس ها را شخصی کرد و اثری از خود به جای گذاشت.

علاوه بر استودیو های عمومی و آتلیه ها ، اشراف ثروتمندان استودیو های خانگی و اتاق های تاریک خود را تأسیس کردند ،

پسران خود را برای یادگیری تکنیک های عکاسی به اروپا فرستادند و طعم و مزه ای برای تصویربرداری در استودیو کسب کردند.

برای مثال ، معاایر الممالک ، رئیس گنجینه ناصرالدین شاه ، از سفر اروپایی عکاس عبدالله میرزا قاجار (1909 - 1850) برای

یادگیری فرآیندهای مدرن و همچنین فوتولیتوگرافی حمایت مالی کرد. با بازگشت او در اواخر دهه 1870 ، عبدالله میرزا ابتدا در

انتشارات دارالفنون کار کرد و از سال 1883 به عنوان عکاس رسمی دربار ناصرالدین شاه تا زمان درگذشت پادشاه در سال 1896

خدمت کرد . 6. عبدالله به سراسر کشور فرستاده شد تا از ساختمانهای جدید و ساخت و سازهای آنها عکس بگیرد و وی در

اولین سفر خود به اروپا ، مظفرالدین شاه (پادشاهی 1896-1967) را همراهی کرد.

دهه اول قرن بیستم به لطف معرفی تجهیزات عکاسی قابل حمل و مقرون به صرفه تر ، شاهد گسترش چشمگیر عکاسی در

ایران بود. تا اواخر دهه اول ، استودیوهای عکاسی و مغازه ها فراتر از شهرهای بزرگ حرکت کرده و در سراسر کشور تأسیس

شدند که این امر بسیار در ادغام عکاسی در زندگی روزمره نقش داشته است. محبوبیت آلبوم های خانوادگی و پرتره های

استودیویی گواهی بر انتشار سریع و پذیرش عکاسی دارد ، در حالی که تصاویر توسط عکاسان مشهور در کارت پستال ها و

لوازم التحریر سلطنتی تکثیر می شود. تا دهه 1920 ، روزنامه ها و مجلات شروع به تصویرگری مقاله هایی با عکس های نیمه

تنی کردند. صرفاً پنجاه سال پس از معرفی عمومی آن در ایران ، عكسها به طور یکپارچه در بافت زندگی روزمره در آنجا ادغام

یادداشت

1 . در این روند اولیه ایجاد یک منفی ، کاغذ با پوشش سطح آن با یدید نقره به نور حساس می شود. عکاس انگلیسی ، ویلیام

هنری فاکس تالبوت ، اولین بار این روند را در سال 1841 معرفی کرد.

2 . فریدریک اسکات آرچر در دهه 1850 معرفی شد ، فرایند کلودینگ شامل پوشش یک صفحه شیشه ای منفی با یک فرمول

حساس به نور است که بلافاصله قبل از گرفتن یک تصویر حل می شود. اگرچه این روند کار شدیدی داشت و به اتاق تاریک قابل

حمل برای پوشش دادن صفحات احتیاج داشت ، اما به دلیل توانایی آن در گرفتن جزئیات دقیق در مدت زمان نوردهی کوتاه ، از

عکاسان بسیار جذاب بود. این روش به طور موثری جایگزین سایر روشهای تولید منفی تا دهه 1880 شد ، وقتی این روش با

روش صفحه خشک جایگزین شد.

3 . مونتابون در سال 1862 مأموریت ایتالیایی با شانزده افسر سیاسی ، علمی و نظامی را به ایران همراه داشت. سرهنگ

پولس در اصل از ناپل ، ایتالیا ، در سال 1852 برای آموزش افسران نظامی به ایران رفت.

معرفی عکاسی در ایران (پارت اول)