نحوه عکاسی از راه شیری (قسمت دوم)

3) تمرکز

قبل از صحبت در مورد تنظیمات قرار گرفتن در معرض ، بیایید ابتدا چند مرحله مهم را برای اطمینان از اینکه عکس هایی با تمرکز

مناسب به دست می آوریم ، طی کنیم. تمرکز در شب می تواند یک چالش برانگیز و یک تجربه ناامید کننده باشد ، زیرا سیستم

فوکوس اتوماتیک روی دوربین شما از کنتراست بسیار کمی برخوردار است تا بتواند تمرکز مناسبی را بدست آورد. بهترین کار این

است که شات خود را تنظیم کنید ، یک فاصله کانونی (اگر از لنز زوم استفاده می کنید) تنظیم کنید و هنگامی که به صورت

دستی فوکوس کامل را بدست آورید ، لمس کردن حلقه های فوکوس یا بزرگنمایی تا زمانی که تمام نشده باشید. من شخصاً

فوکوس خودکار را فوراً خاموش می کنم و فقط با استفاده از نمای زنده مستقیم به تمرکز دستی متکی هستم - هدف این است

که تمرکز را روی بی نهایت بگذاریم. برخی از افراد می گویند استفاده از نشانگرهای لنز برای تنظیم فوکوس روی بی نهایت یک

عمل خوب است ، اما در واقعیت ، مگر اینکه شما یک لنز فوکوس دستی قدیمی با علائم بی نهایت کم و بیش دقیق داشته

باشید ، من به اینها اعتماد نمی کنم. حتی یک خطای فوکوس جزئی در حسگر با وضوح بالا و مدرن باعث می شود که ستاره ها

به جای ستاره های تعریف شده مانند حباب های دایره ای ظاهر شوند ، بنابراین روش تمرکز شما بسیار مهم است.

بنابراین بهترین راه برای تمرکز کامل چیست؟ من اغلب از تعدادی تکنیک مختلف با استفاده از نمای زنده دوربین استفاده می

کنم. هنگامی که لنز خود را روی Manual Focus تنظیم کرده و Live View را روشن کنید ، 100٪ زوم کنید و دوربین خود را به

درخشانترین منبع نور در آسمان ، که معمولاً ماه است ، نشان دهید. حلقه فوکوس را حرکت دهید تا زمانی که بتوانید شکل

مشخص شده از ماه را ببینید و به سادگی Live Live را خاموش کنید - تمام شد. اگر ماه در آسمان نیست ، سعی کنید منبع

دیگری از نور را پیدا کنید - شاید یک ستاره بسیار روشن یا یک نور دور. اگر شما یکی از آن ها را ندارید ، گزینه دیگر این است که

چراغ قوه خود را روشن کنید و آن را به اندازه کافی از خود دور کنید که در بینهایت باشد ، سپس با استفاده از Live View روی

چراغ قوه تمرکز کنید. بعضی از حالت های Live View در دوربین ها بسیار خوب هستند و آسمان شب را "تقویت" می کنند و

ستاره ها را نشان می دهند. اگر می توانید ستارگان را در Live View مشاهده کنید ، دیگر نیازی به استفاده از هیچ یک از تکنیک

های فوق ندارید - فقط حلقه فوکوس را بچرخانید تا ستاره ها تیز به نظر نرسند. و در آخر اینکه ، اگر چیزی در کار نبود ، می توانید

از علامت بی نهایت در بالای لنز استفاده کنید و از نمونه های عکس بگیرید تا ببینید که تمرکز به درستی به دست آمده است یا

خیر. اگر در 100٪ بزرگنمایی ستاره های تار مشاهده می کنید ، می دانید که برای گرفتن فوکوس بهتر باید حلقه فوکوس را

بچرخانید. مدتی طول می کشد تا بتوانید آن را به درستی انجام دهید ، اما قطعاً ارزش این کار را دارد ، تا اینکه به عکس های

مبهم برسید. اگر در 100٪ بزرگنمایی ستاره های تار مشاهده می کنید ، می دانید که برای گرفتن فوکوس بهتر باید حلقه

فوکوس را بچرخانید. مدتی طول می کشد تا بتوانید آن را به درستی انجام دهید ، اما قطعاً ارزش این کار را دارد ، تا در پایان با

عکس های مبهم. اگر در 100٪ بزرگنمایی ستاره های تار مشاهده می کنید ، می دانید که برای گرفتن فوکوس بهتر باید حلقه

فوکوس را بچرخانید. مدتی طول می کشد تا بتوانید آن را به درستی انجام دهید ، اما قطعاً ارزش این کار را دارد ، تا در پایان با

عکس های مبهم.

حال اگر یک شیء پیش زمینه در عکس خود داشته باشید ، بدیهی است که شما می خواهید هم جلو و هم ستاره ها در کانون

توجه قرار بگیرند. از آنجا که شما در دیافراگم گسترده ای عکس می گیرید ، چگونه می توانید به آن برسید؟ خوب ، جواب در

تکنیکی به نام "تمرکز فوکوس" است ، به جز این که احتمالاً شما دو تصویر خواهید گرفت ، یکی متمرکز بر آسمان و دیگری

متمرکز بر پیش زمینه شما. سپس از یک تکنیک ترکیب در Photoshop برای ادغام این دو عکس در یک کامپوزیت واحد با تمرکز

کامل روی هر دو استفاده می کنید.

4) تنظیمات دوربین

در حالی که ممکن است آسمان در شب باشکوه به نظر برسد ، با میلیون ها ستاره به راحتی در چشمان شما قابل مشاهده

است ، این بدان معنا نیست که دوربین شما به راحتی قادر به گرفتن آن خواهد بود. چشمان شما در شب کم نور تنظیم می

شود ، به این معنی که شما همه چیز را در سطح حساسیت بسیار بالا مشاهده می کنید ، با عنبیه گسترده باز ، در حداکثر

اندازه آن. بنابراین اگر می خواهید دوربین شما بتواند آسمان شب را همانطور که می بینید ، ضبط کند (و شاید حتی بهتر از آن) ،

باید همان تکنیک را به کار بگیرید - از سطح حساسیت بالایی ISO استفاده کنید و در دیافراگم های بزرگ شات کنید. اینجاست

که انتخاب دوربین و لنزهای شما نقش مهمی را در مورد آنچه شما می توانید به دست بیاورید ، ایفا می کنند. اگر لنز پرایمی

سریع دارید که حداکثر دیافراگم خود را بدون معرفی زیاد کاما بسیار خوب انجام می دهد ، لازم نیست از سطح ISO بسیار بالایی

در دوربین خود استفاده کنید ، به معنای مقابله با دانه کمتر هنگام پردازش عکس های راه شیری. به عنوان مثال ، اولین تصویر در

این مقاله با استفاده از لنزهای Nikon D3s و 24mm f / 1.4G در f / 1.4 ، ISO 1600 و 20 ثانیه در معرض طولانی قرار گرفته

است. اگر می خواستم طول قرار گرفتن در معرض را یکسان نگه دارم و از لنز آهسته تر استفاده کنم ، مثلاً f / 2.8 (دو توقف

کندتر) را بگویم ، باید ISO دوربین خود را از 1600 به 6400 افزایش دهم که این یک تفاوت بزرگ است.

بنابراین از کجا شروع می کنید و مهمترین تنظیم دوربین چیست؟ آنچه در ابتدا انجام خواهم داد ، با تعیین مدت زمان قرار گرفتن

در معرض شروع می شود . و این جایی است که مشکل پیدا می کند ، زیرا اگر این کار را اشتباه انجام دهید ، با یک آسمان

سیاه و یک زن و شوهر ستاره به پایان می رسید ، یا ستارگان به جای نقاطی ، معمولاً مانند خطوط ستاره ای به نظر می رسند.

بعضی از عکسها می توانند عالی به نظر برسند ، اما عکس گرفتن از دنباله ستاره به تکنیکهای کاملاً متفاوتی با محوریت ستاره

شمالی احتیاج دارد و ظاهراً برای عکس های راه شیری کار نخواهد کرد. به یاد داشته باشید ، سیاره ما دائماً می چرخد ​​، و از

آنجا كه از سه پایه ای كه در یك موقعیت ثابت است شات می كنیم ، ما واقعاً باید مراقب زمان بندی هر قرار گرفتن در معرض

باشیم ، زیرا ما باید در عکس های خود ستاره ها را حفظ كنیم.

4.1) قانون 500/600

این یکی نام گیج کننده ای دارد ، زیرا برخی از افراد از این روش به عنوان "قانون 500" یاد می کنند ، و برخی دیگر با "قانون 600".

اصولاً برای تعیین طول نوری قرار گرفتن در معرض ، یکی از این دو عدد را گرفته و آن را با فاصله کانونی لنزها تقسیم می کنیم تا

سرعت شاتر بهینه به دست بیاید. بنابراین اگر با استفاده از قانون 500 با یک لنز 20 میلی متری در یک دوربین فول فریم مشغول

عکاسی هستید ، 500 را می گیرید و 20 را تقسیم می کنید ، که 25 ثانیه به دست می آورد - این طولانی ترین سرعت شاتر

است که باید قبل از شروع این ستاره ها به مسیرهای پیاده روی استفاده کنید. اگر از "600 قانون" محافظه کارتر استفاده می

کنید ، در معرض قرار گرفتن در معرض 30 ثانیه قرار می گیرید. شخصاً ، من هرگز با "قانون 600" موفقیتی نداشته ام ، چون

همیشه در مسیرهای ستاره ، حتی هنگام فیلمبرداری با دوربین با وضوح پایین ، نتیجه می گیرد. "500 قانون" برای من حداکثر

است - در واقع ، من فقط از آن به عنوان یک مرجع استفاده می کنم و اغلب در نهایت سرعت شاتر خود را حتی بیشتر کاهش

می دهم تا در عکس های خود هیچ مسیر ستاره ای نداشته باشم. حال اگر از لنزهای با فاصله کانونی طولانی تر استفاده کنید

، مدت زمان قرار گرفتن در معرض شما با استفاده از همان ریاضی کوتاه تر می شود ، بنابراین هنگام عکاسی از کهکشان راه

شیری آن را در خاطر داشته باشید.

4.2) JPEG یا RAW؟

اگر هنوز هم در حال عکسبرداری با JPEG هستید ، به صورت خود تند تند بزنید - زمان حرکت به RAW و درنهایت فواید آن ، به

خصوص هنگام عکس گرفتن از کهکشان راه شیری. شما می خواهید RAW را برای اختر فتوگرافی شات کنید ، زیرا اغلب خود را

با تنظیم مواردی مانند تراز سفیدی ، پیدا خواهید کرد که ممکن است نتوانید تصاویر JPEG را تغییر دهید. برای عکسبرداری با

RAW فواید بسیار دیگری نیز وجود دارد - برای اطلاعات بیشتر در مورد چرا باید از JPEG برای عکاسی در شب دوری کنید ، به

مقاله RAW vs JPEG من مراجعه کنید .

4.3) حالت دوربین

هر زمان که می توانید هر نوع عکاسی در شب را انجام دهید ، همیشه باید در حالت کامل دستی عکاسی کنید زیرا نور کافی

برای اندازه گیری نور دوربین شما برای محاسبه نور مناسب وجود ندارد. این بدان معناست که ابتدا باید ISO ISO را خاموش کنید

، سپس دیافراگم را روی حداکثر دیافراگم مانند f / 1.4 تنظیم کنید ، سپس طول قرار گرفتن در معرض / شاتر را بر اساس "قانون

500" (به طور معمول بین 20 تا 30 ثانیه) تنظیم کنید. توسط ISO (که من پایه آن را 1600 قرار می دهم و بنا به نیاز آن را به بالا یا

پایین حرکت می دهم). اگر بعد از اولین شات خود نمی توانید راه شیری را به خوبی در شات خود ببینید ، باید ISO را به عدد

بالاتری مانند ISO 3200 بالا ببرید. از آنجا که RAW را شات می کنید ، تعادل رنگ سفید مهم نیست.

ادامه دارد ...

در بخش بعدی با ادامه مطالب مربوط به «نحوه عکاسی از راه شیری» همراه ما باشید.

هنرمندان عزیز، لطفاً مقاله «نحوه عکاسی از راه شیری (قسمت سوم)» را هم مطالعه کنید.