پخش آنلاین :

چشم ها و مغز شما با هم کار می کنند تا به شما امکان دیدن را بدهند. در حقیقت ، میلیون ها سال است که چشم و مغز انسان با هم ترکیب شده است.
چشمان ما، هنگامی که تصاویر جهان را ثبت میکند، شبیه به یک دوربین عکاسی است .اکنون بیاید به شباهت ها و تفاوت های چشم و دوربین بپردازیم .

چشم و دوربین چگونه به هم شبیه هستند ؟

چشم و دوربین هر دو داری لنز و سطح حساس به دوربین هستند .

در چشم، عنبیه میزان ورود نور به چشم را کنترل میکند .همچنین اگر شما چشم هایتان دارای لنز می باشد، لنز شما به تمرکز نور کمک میکند .در پشت چشم شما شبکیه یک سطح حساس به نور است .شبکیه تصویری از آنچه شما نگاه می کنید ضبط می کند. سپس ، شبکیه تکانه هایی را در امتداد عصب بینایی به مغز شما می فرستد. سرانجام ، مغز آنچه را می بینید تفسیر می کند.

سطح مقطع چشم انسان 

چشم انسان دارای لنز (1) ، مردمک چشم (2) ، عنبیه (3) ، قرنیه (4) ، شبکیه (5) ، عصب بینایی (6) و نقطه کور است (7).

این همان چیزی است که وقتی دوربین عکاسی می کند ، اتفاق می افتد. ابتدا نور به سطح لنز دوربین برخورد می کند. دیافراگم میزان ورود نور به دوربین را کنترل می کند. سپس ، نور به یک سطح حساس به نور راه پیدا می کند.این تکنولوژی برای مدت های طولانی بود که در دوربین های عکاسی و فیلم برداری استفاده می شد . در دوربین های دیجیتال امروزی، این سطح یک تراشه حسگر تصویر برداری است .

سطح مقطع دوربین

دوربین SLR دارای لنز (1) ، آینه (2) ، دیافراگم (4) ، منشور (4) ، حسگر فیلم یا تصویربرداری (5) و چشمی (6) است.

شبکیه ها، فیلم ها و تراشه های حسگر تصویر برداری همه یک چیز مشترک دارند. همه ی انها یک نسخه وارونه از تصویر دریافت میکنند . اما شاید از خود بپرسید چرا ؟ لنز هم در چشم و هم در دوربین محدب است، یا به بیرون خمیده است . وقتی نور به جسم محدب برخورد میکند، شکست میخورد، این تصویر را وارونه میکند .اما تصاویر را برعکس نمی بینید. و فیلم هایی که تماشا می کنید وارونه هم نیستند.این به این دلیل است که مغز شما برای کمک به چشمان شما وارد عمل می شود. این می داند که جهان قرار است در سمت راست قرار بگیرد. بنابراین تصویر را دوباره ورق می زند. دوربین های دیجیتال طوری برنامه ریزی شده اند که تصحیح را خود به خود انجام دهند. دوربین های غیر دیجیتالی حاوی منشور یا آینه ای هستند که تصویر را برعکس می کنند تا در سمت راست بالا قرار گیرد. فیلم شفاف است بنابراین می توانید تصاویر موجود در آن را از راه درست مشاهده کنید.

چشم و دوربین چه تفاوتی دارند؟
دو تفاوت عمده بین چشم انسان و دوربین وجود دارد. اولین مورد مربوط به نحوه تمرکز آنها بر یک تصویر است. مورد دوم به نحوه پردازش رنگ مربوط می شود.

چگونه یک چشم متفاوت از دوربین تمرکز می کند؟
لنزهای چشم شما تغییر شکل می دهند تا روی یک جسم متحرک متمرکز بمانند. ضخامت لنز نیز متناسب با تصویر مشاهده شده تغییر می کند. این توانایی را دارد زیرا این لنز به عضلات کوچکی متصل است که منقبض و شل می شوند.
لنز دوربین نمی تواند این کار را انجام دهد به همین دلیل است که عکاسان بسته به فاصله آنها از یک شی، لنزها را تغییر می دهند. قسمتهای مکانیکی لنز دوربین نیز تنظیم می شوند تا روی جسم در حال حرکت متمرکز بمانند.

چگونه رنگ چشم متفاوت از دوربین عمل می کند؟
شبکیه چشم شما شامل دو نوع گیرنده نوری است: میله ها و مخروط ها. میله ها به شما امکان دیدن در نور کم را می دهند. برای دید رنگی مفید نیستند.
مخروط ها به شما اجازه می دهند رنگی ببینید. سه نوع مخروط وجود دارد. هر نوع به طول موج های مختلف نور پاسخ می دهد. مخروط های قرمز به طول موج های طولانی پاسخ می دهند. مخروط های آبی به طول موج کوتاه پاسخ می دهند. مخروط های سبز به طول موج های متوسط ​​پاسخ می دهند.

محل قرارگیری میله ها و مخروط ها و نحوه واکنش آنها در برابر طول موج های مختلف نور

وقتی مغز شما ترکیبات مختلفی از مخروط ها را فعال می کند ، می توانید جهان را به صورت رنگی ببینید.

دوربین ها دارای گیرنده های نوری نیز هستند. اما آنها فقط یک نوع دارند. دوربین ها با استفاده از فیلترهایی که در بالای گیرنده های نوری قرار می گیرند ، به نور قرمز ، آبی و سبز پاسخ می دهند. گیرنده های نوری در یک دوربین به طور مساوی در لنز پخش می شوند. با این حال ، در چشم انسان ، مخروط ها در مرکز شبکیه متمرکز شده اند. در مرکز شبکیه چشم هیچ میله ای وجود ندارد.

چشمان شما چه فرقی با دوربین دارند؟
از آنجا که یک دوربین در سراسر لنز خود گیرنده های نوری دارد ، همیشه یک عکس "کامل" می بیند. از طرف دیگر ، چشمان شما یک نقطه کور دارد. این نقطه ای است که عصب بینایی به شبکیه متصل می شود. اصلا گیرنده نوری ندارد.
بیشتر اوقات ، شما نقطه کور خود را مشاهده نمی کنید. این به این دلیل است که وقتی نور به این ناحیه از یک چشم برخورد می کند ، مغز شما از اطلاعات چشم دیگر شما برای پر کردن شکاف استفاده می کند.
اگر می خواهید نقطه کور خود را آزمایش کنید ، می توانید با یک آزمایش ساده.

خلاصه :

چشم انسان با ارسال تکانه هایی به سیستم عصبی به ما اجازه می دهد دنیا را ببینیم. از بسیاری جهات شباهت زیادی به سایر دستگاه های نوری از جمله دوربین دارد.